Dacht u dat? Toevallig?

Wij drukken ons bestaan vaak eendimensionaal uit. Louter vanuit het denken.

Het denken echter is beperkt. Het is ook nog niet zo lang de norm. Pas sinds de Verlichting en Descartes die zei: Ik denk, dus ik besta. Daarvoor was er een ander verband. Het verband tussen astronomie, astrologie, religie en mythologie. Pas op de laatste plaats kwam het denken. Dat zetten  we nu bovenaan.

Het ervaren, het voelen, overigens niet de emoties, het voelen vanuit het hart, was vroeger norm. De machthebbers, de adel, de geestelijkheid hadden wel geleerd te denken. Zij konden dus ieder die dat niet of minder deed, manipuleren.

Dat zien we nu nog. Het denken bepaalt onze wereld. Het bepaalt de beurs, het gaan of niet gaan in EU verband, het onderwijs, het werk, oorlogen zelfs, niet altijd overigens. Oorlogen zijn opstanden van groepen die zich tekort gedaan voelen, of gemanipuleerde acties van overheden of bedrijven.

Maar OK. Het zij zo. Wat betekent dit voor mij persoonlijk: Toeval bestaat niet.

 

Is het zomaar dat wij hier met elkaar zitten? Is het zomaar dat we dat Hier doen? Is het zomaar dat ik in De Meerpolder in Zoetermeer als oudste van 10 kinderen waaronder 8 meiden ben geboren? Is het zo maart ik nu al ruim 30 jaar samen ben met Gerda? Is het zo maar dat mijn kinderen niet roken? Is het zo maar dat ze wel alcohol drinken? Ik deed dat ook tot mijn 61e. Het voorbeeld, het nadoen, kopiëren speelt een rol, totdat het zelf denken zelf ervaren een rol gaat spelen. Zelfs de irritatie die ik voel als ik in het verkeer langzaam moet rijden omdat er iemand voor mij over de weg blijkt te kruipen, is niet zo maar.

Bovendien: Als het leven een ontwikkelingsproces is, en dat is het, in alles, zijn alle gebeurtenissen, klein en groot, daarop gericht. Dat kan ik bewust ervaren, maar ook kan later blijken, onbewust alge- weten, al voorvoeld, aangevoeld hebben.

Deze mensen, deze man, hoe enthousiast ook,  koopt de caravan niet, voelde ik dinsdagmorgen tijdens het bekijken van de caravan. S ’middags belde hij dat hij afzag van de caravan. Ze was niet gezellig, genoeg, onvoldoende afgewerkt etc.. Ik had het voorvoeld.

Het voelen gaat veel verder dan het denken. Voelen is een vorm van weten van onze intuïtie, ons contact met onze bron, waar alle kennis al aanwezig is. Intellectuele kennis is niet wezenlijk van belang. Kennis uit de bron is van een andere orde.

Als ik de caravan te koop had gezet met de kennis vanuit mijn bron, was ze al verkocht geweest. Ik zette haar te koop vanuit mijn denken, deels zelfs tegen mijn zin.

Dus: Alles is logisch, met kennis vanuit de bron, niet met kennis vanuit ons intellect. Die zet ons op dwaalsporen. Intuïtieve kennis is een betrouwbare leidraad. Ze maakt niets meer ‘toevallig’, maar logisch, als we er naar handelen. Dat betekent dat we vaak tegen trends en gewoonten in gaan.

Het geeft veel gepuzzel om bij de logica van het ‘toevallige te komen. Er is zelfkennis voor nodig, acceptatie en verantwoordelijkheid.

Niemand is verantwoordelijk voor iemand anders. Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf. Dat is niet toevallig zo. Dat is de kern van ieders ontwikkelingsproces in zijn eigen leven.

Succes daarmee.

Bouke Veltman                                                                                                                                 juni 2014